ZWYKŁA OPOWIEŚĆ O NIEZYKŁEJ POETCE,
CZYLI WIZYTA KLASY III d
W MUZEUM KAZIMIERY IŁŁAKOWICZÓWNY
Kim jest poeta? Wybitnym uczonym, światowej sławy filozofem, znanym badaczem sztuki poetyckiej? Na te i inne pytania mogliśmy poznać odpowiedzi 21 lutego podczas wizyty w mieszkaniu- pracowni Kazimiery Iłłakowiczówny- poetki, prozaiczki i tłumaczki -mieszczącym się przy ulicy Gajowej 4/8. Powód naszego przybycia nie był przypadkowy, gdyż muzeum obchodziło w tym roku 30-lecie istnienia. W ramach drzwi otwartych przez cały tydzień zainteresowani mogli uczestniczyć w różnego typu wykładach i pokazach poświęconych życiu i twórczości poetki. Na spotkaniach wyświetlono pokazy multimedialne, film „Piętno” w reżyserii Grażyny Banaszkiewicz, prezentowano poezję Iłłakowiczówny i jej zdjęcia, listy, autografy oraz wystawiono spektakl ,,Ćma” w reżyserii Przemysława Prasnowskiego.
Mieszkanie poetki utworzono w pierwszą rocznicę jej śmierci- 16 lutego 1984r. Wejście w jej cząstkę świata było dla nas bardzo ciekawym przeżyciem. Pomogła nam w tym pani Elżbieta Andrzejewska, która od początku powstania muzeum z pasją i zafascynowaniem twórczością oraz samą osobą poetki opowiada odwiedzającym jej historię. Ojciec i matka Kazimiery Iłłakowiczówny zmarli wnet po urodzeniu córki, tak więc zdana była na opiekę krewnych. Była to opieka wprawdzie bezrodzinna, ale rzetelna i zabezpieczona pod względem materialnym. Wykształcenie średnie zdobywała Iłłakowiczówna na Witebszczyźnie, potem na Łotwie, w Warszawie (pensja Cecylii Plater) w Genewie, w Oxfordzie. Maturę zdała w Petersburgu w roku 1910 , a cztery lata później uzyskała absolutorium w zakresie filologii polskiej i angielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Układ sprzętów, książek czy przedmiotów codziennego użytku wiernie odzwierciedla mieszkanie poetki. W wiszących gablotach mogliśmy podziwiać fotokopię świadectwa ukończenia studium języka angielskiego dla cudzoziemek w Oxfordzie, fotografie dokumentów, ukazujących jej pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Ministerstwie Spraw Wojskowych, pierwsze wydanie ,,Ikarowych lotów” z 1911r., a także maskę pośmiertną poetki, wykonaną przez Józefa Petruka. Usłyszeliśmy również fragmenty wypowiedzi, które pozwoliły nam poznać naturę Kazimiery Iłłakowiczówny. Z jednej strony zawsze była osobna, zawsze stała z boku popularnego środowiska artystów, z drugiej jednak funkcjonowała w centrum życia państwowego i kreujących je osób. Swą życzliwość i żartobliwość przekładała na poezję, a przywiązanie do miasta Poznania ukazała w wierszu „Rozstrzelano moje serce w Poznaniu”. Podczas spotkania poznaliśmy Kazimierę Iłłakowiczównę jako naturalną, otwartą osobę, której życie nie różniło się znacznie od życia innych. Ukazanie jej w różnych codziennych sytuacjach pozwoliło nam dostrzec w niej kobietę konsekwentną, upartą, lecz zachowującą przy tym wysoką kulturę osobistą i szacunek do drugiego człowieka.
Kim jest zatem poeta? Po naszych odwiedzinach w muzeum możemy śmiało powiedzieć, iż o poecie i jego dziełach nie świadczy erudycja, bogata wiedza czy wysokie tytuły i odznaki. To przede wszystkim osoba podobna do każdego z nas, która, przelewając do swojej poezji cząstkę doświadczeń, uczuć i refleksji, czyni ją wyjątkową i wartą poznania. Jeszcze raz serdecznie dziękujemy pani profesor Błaszczyk za umożliwienie nam wizyty w muzeum oraz zapoznanie się z twórczością tej niezwykłej artystki.
Marta Dorna, kl.IIId
